از حکمتهاى امام صادق «علیه السلام»:
دنیاى مذموم در نظر اسلام، آن است که انسان زخارف دنیوى را براى خود بخواهد و به آن دلبستگى و تعلق پیدا کند و به جمعآورى و کنز اموال بپردازد و تمام همّ و غم و هدف او در زندگى، دنیا شود. (تحف العقول صفحه 367)
دنیاى مذموم در نظر اسلام، آن است که انسان زخارف دنیوى را براى خود بخواهد و به آن دلبستگى و تعلق پیدا کند و به جمعآورى و کنز اموال بپردازد و تمام همّ و غم و هدف او در زندگى، دنیا شود وگرنه عمران و آبادانى زمین و استخراج معادن و صرف نمودن آنها در راه رفاه بندگان خدا و نجات آنان از فقر و بهرهبردارى بهینه از اموال و ثروتها نه تنها در مکتب اسلام مذموم نیست بلکه مورد اهتمام شارع است. حال، کسى که شیفته دنیا شده و تعلق خاطر به آن دارد از سه خصلت زیانبار رهائى ندارد.
1- همّ و تشویشى که هرگز از جان او دست برنمىدارد چون هر چه پیدا مىکند باز به فکر طلب و تلاش براى دسترسى به بیشتر از آن مىباشد.
2- آرزوهائى که هرگز به آنها نمىرسد.
3- امیدهائى که به آنها دسترسى پیدا نمىکند، و راه رهائى از این مشکلات آن است که انسان خود را از مسابقه در میدان دنیاپرستى، کنار بکشد.
پروردگارا به همه انسانها توفیق سابقوا الى مغفرة من ربکم و استبقوا الخیرات را که وسیله آرامش و سکینه قلوب است عطا فرما.
(از احادیث منتخب رهبر معظم انقلاب «دام ظله» در شروع درس خارج)